بررسی اثر تریتمان ph (12-2) بر روی ترکیب وایسان (vicine) موجود در دانه باقلا (vicia fabe l.)

یکی از ترکیبات شناهته شده که ممکن است در تولید بیماری فاویسم در انسان نقشی داشته باشد ترکیب گلوکسید وایسین (vicine) میباشد. این ترکیب همراه با دیگر ترکیبات مشابه موجود در مغز دانه باقلا بطور مستقیم سبب پائین آمدن گلوتانیون احیا شده (gsh) خون افراد حساس (گلبول قرمز خون اینگونه افراد کمبود آنزیم g-6-pd دارند) شده در نتیجه موجب همولیز گلبولهای قرمز خون خواهد شد. از آنجائی که تحقیات بسیار کمی در زمینه از بین بردن یا کاهش ترکیبات مولد فاویسم در انسان انجام گرفته، در این آزمایش تغییرات کمی غلظت وایسین تحت تاثیر یک سری تریتمان مورد بررسی قرار گرفته است تا شاید از این راه بتوان غلظت آنرا در باقلا کاهش داده یا ترکیب را از بین برد و در نتیجه خطر ابتلاء باین بیماری در اثر مصرف این منبع پروتئینی ارزاتن از بین برود. تعداد 14 محلول بافربا ph های مختلف 12-2 از یک نوع موادشیمیائی تهیه و نمونه های آرد شده باقلا برای مدت 3 ساعت در مجاورت این محلولها توسط مخلوط کن قرار داده شدند. پس از سانتریفوج و جدا کردن دو فاز آزمایش شامل مخلوط کردن نمونه با اسید تری کلرواستیک یک درصد، کرماتوگرافی (ion exchange and thin layer) بالاخره اندازه گیری غلظت وایسین توسط دستگاه uv-spectrophotometer بود. نتایج حاصله نشان داد که مقدار وایسین باقیمانده در قسمت رسوب حاصل از نمونه های تریت شده از نظر آماری با یکدیگر فرق معنی داری نداشتند، ولی با مقدار وایسین در نمونه تریت شده فرق معنی داری داشتند. از طرفی در فاز مایع مقدار بیشتری وایسین از نمونه ها خارج شد که با مقایسه با نمونه تریت نشده از نظر آماری تفاوت معنی داری داشتند. بطورکلی مجموع بازیافت وایسین در هر فاز با میزان کل موجود در نمونه اصلی مساوی نبود و بنابراین بطریقی مقداری از آن باید از دست رفته باشد. هم چنین ارقام بدست آمده نشان داد که کمترین بازیافت مربوط به تریتمان 8 ph بود، در نتیجه بالاترین رقم اتلاف مربوط باین تریتمان بوده است . با افزایش ساعت تریتمان بین 3 تا 24 برای یک ph ثابت (8) مقدار بیشتری وایسین از نمونه خارج شد و بتدریج میزان آن در فاز رسوب بمقداری کاهش یافت که قابل اندازه گیری نبود. حداقل زمان لازم برای خارج ساختن حداکثر مقدار وایسین و باقی گذاشتن حداقل آن در رسوب مربوطه 5 ساعت در 8 ph بود.